ve insan..

bazen seçmelerden saçmalar..
tıpkı abdurrahman keçisi gibi..

eksilen = çıkan + fark..

rüzgarı hissetmeyeli uzun zaman oldu..yoksa delice esen bir rüzgarın içindeyim de farkedemiyor muyum..

notalardan aklım hep do'da..kapa bütün delikleri, boşluk kalmasın, sakince verdiğin hava sızıntı yapmasın..
renklerdense sarı..güneşin parlaklığı değil de yaprakların hışırtsı..yer çekiminin ağırlığı..

ayaklarıma yapışan yağmur sonrası toprağı temizliyorum tırnak aralarımdan sadece.. kimse farketmiyor delirdiğimi..herkesin dilinde aynı şarkı..benimse dilimde kırk yıllık bir acı kahve tadı..

söylediğim ninniler uyutmuyor beni..ama seninkiler hep bir başka..yine sallasana beni ayağında..

düşünüyorum da geceleri bir tuhaf oluyor burada..gündüzlerse anlamsız, bazen sabahsız..bazen kibirli bir suratla aydınlanıyor hava..bazen beyazın nasıl griye dönüştüğünü görüyorum nefes aralarımda..yeşilin üstünü turuncuyla kapatmaya çalışıyorum her defasında..havanın yanına da suyu koyuyorum garip bir yanılsamayla..sonra sahipsiz bir kedi dolanıyor ayaklarıma..toprağa gömülü ayaklarıma..ellerimdeki ateş ya yok olursa..sonuç diyorum usulca kulağına..
ya sonuç..?